Επαναστήριξη

Ο ήρωας ακροβατεί ανάμεσα σε αναμνήσεις του μακρινού αλλά και του πρόσφατου παρελθόντος, και σε όνειρα που δειλά αρχίζει να πλάθει για το μέλλον. Θυμάται με μια γλυκόπικρη νοσταλγία τις φιλίες του, ιδίως εκείνες που άφησε πίσω. Προσπαθεί να στραφεί προς το αύριο, αποφεύγοντας να κοιτάξει τις παλιές σχέσεις — φιλικές ή ερωτικές — με απέχθεια· ίσως μόνο με μια ελαφριά μελαγχολία. Η επανατοποθέτηση κάθε ανθρώπου μέσα στον κόσμο του περνά, αναπόφευκτα, από μια ήπια απόρριψη της παλιάς τάξης πραγμάτων. Ο πόθος για τις γυναίκες παραμένει ο μοναδικός σταθερός πόλος στην ύπαρξή του, ίσως το μόνο από τα «αγαθά» της ζωής του που η αξία τους αυξάνεται με τον χρόνο, προσθέτοντας νοήματα και βάθος στην πορεία του.